De eerste orientatie: kijken, kijken, kijken

via WikipediaDe meest arbeidsintensieve activiteit bij het zoeken van een huis is het kijken. Het maken van een eerste selectie kan gemakkelijk op een vrije avond via internet. Bijna alle te koop staande huizen hebben daar al een adres bij staan en anders zijn makelaars en notarissen graag bereid die telefonisch te geven.
In totaal hebben we meer dan vijftig woningen en projecten bezocht, merendeels in het noorden van de provincie Antwerpen, maar we zijn ook in de stad Antwerpen zelf geweest en hebben nog een tijdje gedubt over een prachtig monumentje in het nog prachtiger stadje Lier. Daarover droom ik nog wel eens, ook al wat het eigenlijk veel te groot voor ons en kon de eigenaar zelf geen vraagprijs geven.
Via Immoweb of andere websites hebben we lijsten gemaakt en in totaal zijn we bij meer dan vijftig huizen langsgeweest. Dat was zeker bij het eerste bezoek zonder naar binnen te gaan. Gewoon langsrijden en kijken. Omdat we met z'n tweeen de beslissing moesten nemen, was het ook een manier om behalve prijs en ligging ook andere factoren voor onszelf duidelijk te krijgen.
In sommige gevallen was het duidelijk. Als in de buurt van het pand een viertal huizen zijn dichtgetimmerd, dan moet je die schrappen. Als het huis al van buiten in een redelijk slechte staat verkeerd, dan valt het ook af. Als het huis alleen een blinde muur aan de straatkant heeft, dan wilden we het ook niet. Dat rondrijden en afstrepen heeft ons menig weekend gekost, maar was uiteindelijk wel een zinnig proces.
Pas daarna, als een huis door die eerste selectie was heen gekomen, dan belden we de makelaar of de eigenaar voor een bezoek. Niet eerder.